قصة جديدة كاملة بقلم فيروز عبد الله
باين من كتر الدموع الى بنزلها علية .. آه لو كان العياط شغلانة وليها مرتب كان زمانى بقيت مليونيرة !
راسل
الموضوع كان أشبة ب
سواد .. مغلف كل شىء كل جهه اقصدها .. كانت العتمة سبقانى ليها عالم رتيب زى الى كنت فية ممنوع فى قاموسة كلمة معجزة .. الأمل فية چريمة تستحق اقسى العقوبات
مش عارف ازاى بقعة بيضة تشبه الشمس بدأت تتسرسب لية .. شمس اتوجدت من العدم .. مفكرتش أسأل عن سبب وجودها هنا .. كفاية أنى كنت بتونس بنورها وبالدفء الى بتملى بية روحى يوم عن يوم .. لكنها كانت بتكبر باستمرار .. وبتنور سجنى اكتر ..
بدأت أدرك أنها جنبى .. صوتها كان ساعات بيوصلى وساعات بيغيب .. لكن فى الحالتين كنت متونس بقربها منى ..
لازم اتصرف ! أنا حاسس بألمها .. صوتها الى بيهتز ساعات والحزن الى فكلامها .. معانتها علشانى فكرة معنتش مستحملها يأما أصحيلها روحى .. يأما ينسى قلبها كل الى بينا !
و كان المشهد زى ما تخيلتة بالظبط من سنتين هفوق و هتبقى جنبى .. هتعيط أنا عارف .. لكن مش هسيبلها فرصة و هاخدها فى حضنى .. لأن فى حضنى_اتمنى_يكون مسكنها و أمانها .
مكنتش حاساة عايز حد يشوفة كدا فخرجت و سيبت لراسل هو وأسرتة كل الوقت .. اكيد فى كلام كتير كمكم فى دماغهم من كتر التخزين وجة الاوان لخروجة ..
لما دخلت لراسل كان قاعد و غلب على وشة الارهاق .. قولتلة بابتسامة استريح دلوقتى أنت زمانك تعبان
باستغراب شديد قولت آسف .. على إية
راسل بحرج .. اوعدك انك مش هتخرجى تانى لما أقعد مع اهلى لأنك هتبقى حد منهم .. بصلى فى عيونى وقال بصدق قريب جدا ...
اتوترت وسحبت ايدى بسرعة .. كنت هخرج لكن مهانش عليا أسيبة وعيونة حيرانة كدا جاوبت لكل شىء أوانة .. أخرج من هنا الأول و نبقى نشوف ..
فضلت أروح لراسل علشان ابقى جنبة و اطمن علية لكن ساعات كنت بتقل شوية واكلمة فى التليفون بدل ما اروحلة .. واليوم الى بعدة الشوق بيبقى جايب آخرة معايا و مقطع قلبى .. تقيلة اوى أنا !
ابدت رفضها وقالت .. مش هطخ أنا المشوار دا قابلينى فى كافية
مكنش قدامى غير أنى اوافق .. لكن راسل كان لية رأى تانى وقالى خليكى وأنا هبعت أى حط يجيبة منها
جاوبت مينفعش تبقى هى جاية علشانى اورح أنا باعتلها حد بدل منى !.
راسل وينفع تسبينى أنا لوحدى ! ..ثم اردف بخبث طب بصى احنا هنلعب لعبة هاتى ايدك فى ايدى لو ايدك غلبت ايدى و نزلتيها ناحيتك هتعملى إلى انت عايزاة لو حصل العكس و هيحصل يعنى هتفضلى معايا ..
زهرة بنفس الخبث لأنها فهمتة يعنى مش عايز تمسك ايدى بلا هدف وخلاص
راسل بمسكنة تؤ تؤ انا عايز اختبر قوتى ..
ضحكت زهرة وقعدت جنبة وحطت ايدها فى ايدة .. الثقة الى عند راسل كانت جبارة لكن عيون زهرة مكنتش بتهزر لما بصت بيها لراسل ..
نسى نفسة و بسرعة غلبتة زهرة وقامت تطنطت أنا كسبت أنا كسبت !
راسل بعصبية دا إسمة غش على فكرة انت بتستغلى ضعفى قدامك بطريقة متصحش خدى بالك !
ضحكت جامد وقالت وهى بتاخد شنتطها مش هتأخر ..
فى نفس الوقت كان ادهم سايق عربيتة متجة لنفس الكافية الى زهرة راحة لية علشان هيقابل حد هناك
فى الكافية
ادهم وسارة وصلوا فى نفس الوقت
