رواية انھيار كاملة بقلم نجلاء محمد
حقيقه اي ومين ال هتعرف
بصيت من مكان المفتاح لقيت ناس كتير اوي جوا طب بيعملوا اي م انا مش فاهمه خايفه افتح عليهم الباب وخايفه اهرب قبل م اعرف الحقيقه ودول بيعملوا اي هنا فضلت حوالي ساعه واقفه مستنيه اي جديد مفيش فجأه الاوضه بقت فاضيه
اترددت بس فتحت الباب لقيت الاوضه فاضيه مفيش اي حد جوا طب ماما وبابا كانوا هنا راحوا فين انا استحاله افضل ف العبط دا انا هبلغ البوليس
فضلت قاعده قدام البيت لحد م وصلوا
الظابط: ايوا ي فڼدم تقدري تقوليلي فين المكان ال بتقولي عليه
رديت: ممكن تيجوا معايا
نزلوا معايا وانا خايفه وبشاور على الباب
اتكلم الظابط: فين الباب ي استاذه؟
بصيت وفضلت أقوله الباب اهو انت ازاي مش شايفه
لقتهم كلهم بصوا ل بعض
قربت من الباب وفتحته
اتكلم الظابط تاني: حضرتك مفيش باب اصلا
اتكلمت وانا بزعق: مفيش باب ازاي امال ال انا فتحته دا اي هه ال مفتوح دا اييييي
حاولوا يهدوني بس محدش كان قادر يوقفني فضلت اصر-خ بصوت عالي وعماله اشاورلهم على الباب بس محدش شايفه
كانوا بيسألوا اسئله كتير انا مكنتش سمعاها انا مكنتش حاسه بنفسي طب ازاي هما مش شايفين الباب
الظابط: بس حضرتك مفيش باب اصلا
اتكلمت: والله ف باب انا شيفاه وفتحته وحتى كنت كنت بدور على ماما لأنها سابتلي جواب انها هتمشي
الظابط: طب ممكن تجيبي الورقه ال مامتك كتبتها
طلعت جري اوضتي وجبت الورقه ادتهاله
خدها فتحها وبص ل ال معاه
اتكلم: الورقه فاضيه؟
