رواية مراية الحب عامية كاملة

شدت من حضنى ليها معرفش ليه دمعت،
_ يلا ندخل المحاضرة
_ يلا ي حببتى،هجيب الشنطة
_ دخلت أنا وهى السيكشن سمعت بنتين بيتكلموا
_تيحى نقعد قدام دى محاضرة دكتور مصطفى
_ اه يلا نقعد

خدت هنا وقعدت انا قدام
_ اى ي ماما انتى احنا كنا هنقعد هناا
_ بس احنا قعدنا وبعدين احنا يعنى مش فى حضانة مين يقعد قدام ومين يقعد وراا

_ خلاص ي هند خليهم يقعدوا
_ اقعدى ي هناا احنا اللى جينا قعدنا الاول

_ والله ي حببتى سميه زى ما تسميه انا قعدت ومش هقوم خدى صحبتك والسيكشن واسع اقعدى فى اى مكان

_ انتى واحدة على فكرة قليلة الزوق، ولا انتى عاوزة تقعدى قدام علشان الدكتور ياخد باله منك، ولا انتى لابسة النقاب ده عياقة ما تشيلى احسن طالما انتى كدا

_ اولا انا مش قليلة الذوق وكلمتك بكل احترام ثانيًا بقاا انتى مفكرانى زيك ما اصل اللى فيه داء بيفكر كل الناس زيه، أما بالنسبة لنقابى فده شئ ميخصكيش لان دى كلها نوايا وربنا واحده هو اللى عالم بيها ومش هتيجى واحدة زيك تقولى اقلعه ولا مش اقلعه

بصيت قدامى ومردتش عليهاا، اتغاظت اكتر
_انتى ي بنتى انتى مش بكلمك
_ انا برد على الناس اللى ليهم أهمية ولازمة أما انتى فمتستهليش الرد ولو سمحتى روحى شوفيلك مكان اقعدى فيه بدل ما الطلاب عمالة تتفرج كدااا

بصتلى بغيظ
_ لا انا مش هتحرك من هنااا الا اما اورى الكل انتى مدارية اى ورا النقاب ده
مدت ايدها وقطعتلى النقاب فجأة صوت
وهنا قامت وحطت الطرحة فوق وشى

وفجأة مصطفى دخل
_ انتى مرفودة من الجامعة كلهااا اطلعى اطلعى برة
_ده هى اللى