رواية حنين الفصل الأول

انت في الصفحة 12 من 12 صفحات

حنين:انت عارف كويس انى مش عايزه غير الطلب ده

احمد بقلة حيله: حاضر يا حنين ممكن بقى تستهدى بالله كده وتيجى عشان ننام..ممكن

حنين بصتله بحيره وقلة حيله ومردتش

احمد شدها وخد منها الغطا والمخده ورماهم على السرير وقعد وخدها فى حضنه وحط راسه على كتفها

احمد: سيادتك بقى كل ما تزعلى هتاخدى نفسك وتروحى تنامى فى اوضه تانيه

حنين بعند: ايوه عايز حاجه

احمد: أوه فى سنانك هو ايه الى اه انتى ساعته لو خرجتى من الاوضه هتخرجى متكسرة كده ميل عليها اكتر وهمس فى ودنها: أول حامل فى التانى على الاقل اهو ولا تزعلى

حنين اتصدمت وضربته فى كتفه بغيظ

احمد:ايه الله اتضايقتى ليه همم انتى طلباتك كلها مجابه انت تأمر وانا انفذ

حنين:يا سلام من امتى ده

قربها منه اكتر وهو بيهمس فى ودنها بخبث: لو مش مصدقه انفذ دلوقتى عشان تصدقينى

حنين حاولت تبعد عنه: بطل قلة ادب وابعد

احمد بضحك:ياراجل والى انتى عايزاه هيجى ازاى من غير قلة ادب ها

اااع ابعد خلاص مش عايزاه

لا يا حبيبتي دخول الحمام مش زى خروجه

لفها ليه واخدها فى حض@نه وقب@لها قبل@ه طويله وفصلها بعد فتره لحاجتهم للهوا، مسك وشها بين ايديه وحط حبينه على جبينها وهو بياخد نفسه

احمد:كل الى عايزك تعرفيه ان انا مبعندش معاكى ومش كاره الاطفال صدقينى ونفسي فيهم زيك بالضبط ويمكن اكتر

بس خير كله فى وقته اصبرى بس وباسها من جبينها

حنين ابتسمت وحض@نته وهى مرتاحه من كلامه معاها